ریزش موی شدید تأثیر عمیقی بر زندگی افراد می‌گذارد چون نه تنها از لحاظ زیبایی نامطلوب است بلکه باعث می‌شود اعتماد به نفس فرد از بین برود.همین الان اگر می‌توانستید نگاه دقیقی به کله خودتان بیندازید، می‌دیدید که حدود ۹۰ درصد موهای سر دایماً در حال رشد هستند (که این مرحله حدود ۲ تا ۶ سال طول می‌کشد)
و ۱۰ درصد موها هم در مرحله استراحت قرار دارند که (آن هم بین ۲ تا ۳ ماه به طول می‌انجامد) در نهایت، موها در انتهای مرحله استراحت خود می‌ریزند. ریزش حدود ۵۰ تا ۱۰۰ تار مو در روز طبیعی است و سپس موی جدیدی از همان فولیکول جایگزین موی ریخته‌شده می‌شود. موی سر حدود یک سانتی‌متر در ماه رشد می‌کند.
یک راه ساده و عملی که افزایش ریزش مو و نیز شدت آن را نشان می‌دهد، کشیدن مو است. در این روش یک دسته مو که شامل حدود ۵۰ الی ۱۰۰ تار مو می‌شود را در دست می‌گیریم و به ملایمت می‌کشیم. اگر فرد روز قبل استحمام نکرده باشد در حالت طبیعی حداکثر ۴ تا ۵ تار مو کنده می‌شود، اگر تعداد موهای کنده شده بیش از این مقدار باشد می‌توان گفت ریزش مو غیر طبیعی است.
مو از موادی مشابه مواد ناخن انگشتان ساخته شده است. بنابراین همین اول کار می‌شود فهمید که خوردن مقادیر کافی پروتئین مانند گوشت، مرغ، ماهی، تخم‌مرغ، پنیر، حبوبات وغلات برای داشتن موی سالم ضرورت دارد. بعضی از عللی که سبب ریزش مو می‌شوند (مثل عوامل ژنتیکی)، غیر قابل تغییرند؛ ولی مسائل دیگری مثل رژیم غذایی نامناسب به راحتی قابل اصلاح است. در واقع عوامل تغذیه‌ای و شیوه زندگی نقش کلیدی در ریزش مو دارند.
موها چرا می‌ریزند؟
زایمان – زنان در هنگام بارداری موی سرشان زیاد می‌ریزد. ولی پس از زایمان مو وارد مرحله استراحت می‌شود و در طی ۲ تا ۳ ماه بعد از زایمان ریزش موی آن‌ها افزایش می‌یابد.
بیماری‌ها - ۴ هفته تا ۳ ماه بعد از تب طولانی یا عفونت شدید، ریزش مو زیاد می‌شود. بیماری‌های غدد درون‌ریز (هورمونی) مانند دیابت کنترل‌نشده یا بیماری‌های تیرویید (پرکاری و کم‌کاری تیرویید) نیز باعث ریزش مو می‌گردند. بیماری‌های کلیوی و کبدی و بیماری لوپوس نیز سبب ریزش مو می‌شوند. اختلال تعادل هورمونی که در سندرم تخمدان پلی‌کیستیک شاهد آن هستیم هم می‌تواند در زنان و دختران جوان سبب ریزش مو شود.
داروها- داروهایی مانند ایزوترتینوئین (برای درمان آکنه)، لیتیوم (برای درمان اختلال دوقطبی در روان‌پزشکی) و قرص‌های لاغری که دارای آمفتامین هستند باعث ریزش مو می‌شوند.
داروهای شیمی‌درمانی، شناخته‌شده‌ترین
داروهایی هستند که باعث ریزش مو می‌شوند و ۱ تا ۳ هفته پس از شروع
شیمی‌درمانی اثر می‌کنند. بیمار ممکن است تا ۹۰ درصد موی خود را از دست
بدهد ولی پس از درمان رشد مو دوباره آغاز می‌شود. بعضی از سرطان‌ها مانند
لوسمی و لنفوم حتی قبل از شروع درمان سبب ریزش مو می‌شوند. داروهای
رقیق‌کننده خون (ضد انعقادها) و داروهای ضد افسردگی و مصرف زیاد ویتامین A
نیز ریزش مو را افزایش می‌دهند. قرص‌های ضد بارداری (شروع یا قطع مصرف
آن‌ها) نیز سبب ریزش مو می‌شوند.ادامه مطلب